Daar, ik voelde het weer….

Een bobbeltje in de buik van Sarah…

Sarah is mijn 8 jarige mini labradoodle, het zonnetje in huis. Mijn zonnetje. Mijn spiegel en levensgenieter. Ze haalt altijd het maximale uit het moment.

De afgelopen 1,5 jaar gebeurde er veel. Teveel om op te noemen, maar Sarah is er. Altijd. Faya en de poezen trouwens ook.

In september waren we op vakantie en ontdekte ik bobbeltjes in de buik van Saar. Niet oké. Diezelfde week zat ik met haar bij de dierenarts en 2 dagen later werden er 3 tumoren en 4 tepels weggehaald. 

In mijn eigen bewustwordingsprocessen gebeurde tegelijkertijd ook veel. Verschillende thema’s dienden zich in razendsnel tempo aan. Het was zo veel dat ik ze niet allemaal aan kon of wilde kijken. Angst was er. Om haar te verliezen. Maar ook het gevoel dat ik tekortschoot naar Faya, want ik zag haar, maar ik had even geen ruimte voor haar in mijn zorgen om Sarah.

De uitslag van het lab een paar dagen later was goed, met een goede prognose. De randen waren schoon en de tumoren waren goedaardig.

Ze herstelde wonderbaarlijk snel. Met dank aan mijn mede Reiki Masters en hun helende energie. Want ook mijn Reiki Master behaalde ik in het weekend voordat Saar geopereerd werd. Ik had er zelf niet de ruimte voor, maar daar waren ze, mijn engeltjes op afstand. Elke dag gaf er wel iemand Reiki aan haar.

November

Sarah ligt graag ongegeneerd, als een Ikea bouwpakket, op haar rug met alle poten in de lucht. Vorige week aaide ik over haar buik. Ik durfde het niet zo goed meer na haar operatie. En ja, daar voelde ik wat…. Ik schoot in de ontkenning, het is er gewoon niet, het gaat weer weg…. Ik hield het voor me. Totdat ik het aan mijn moeder vertelde en zij voorzichtig tegen me zei dat ik wel even naar de dierenarts moest gaan. Ik luisterde naar haar en maakte een afspraak.

Daar gingen we weer naar de dierenarts. Saar huppelt vrolijk naast me en komt, zoals altijd, op schoot zitten zodra we in de wachtkamer zijn. Binnen een seconde regelt ze dat, zo snel, je hebt het niet eens door. We zijn aan de beurt en gaan naar binnen.

Kort gezegd: Sarah moet weer geopereerd worden, alle tepels en de melkklierlijsten worden weggehaald. De dierenarts weet niet of het in 1x kan, omdat Sarah in zo’n goede conditie is en ze niet zoveel extra vel heeft voor om over haar hele buik en borst de huid te hechten. Maar we maken eerst een foto van haar longen, want als daarop zichtbare plekjes te zien zijn, dan is er niets meer aan te doen en wordt er niet geopereerd. 

Hoofd & hart

Eind oktober had ik mijn laatste werkdag in loondienst. Ik ben bezig met het opstarten van mijn eigen bedrijven. Little did I know dat dat niet altijd gaat zoals ik het zelf had bedacht. De maakbare wereld, soms trap ik zelf nog steeds in die gedachte. De operatie van Sarah had er in september al financieel ingehakt, naast alle investeringen die ik de afgelopen tijd heb gedaan en de opdrachten stromen nog niet binnen. 

En daar zijn ze weer, al die thema’s: geld(gebrek) en denken in schaarste, hulp durven vragen, uitreiken naar steun en liefde van familie en vrienden, alle gedachtes die de hele dag variëren van: ‘we gaan dit rocken’ tot aan ‘wat als ik haar met de tijd en sneller dan gehoopt moet laten gaan? Je bent er niet voldoende voor Faya en de poezen. Denk je aan jezelf? Hoe kun je manifesteren als je dit zo voelt?’ En zo nog een miljoen andere gedachten. Het is druk in mijn hoofd, lijf en hart.

Want Saar zit in het DNA van mijn hart, mijn harige gezin en mijn bedrijven. Ze is er altijd in alles, onvoorwaardelijk in welke situatie ik ook ben. Ze is onderdeel van mijn coachteam en ook in mijn eigen Human Design komt ze voor.

Voor insiders: poort 19, onderdeel van mijn incarnation cross, onbewust in de planeet Aarde. Deze poort sluit aan op de energie van dieren. Mensen met deze poort in hun chart komt een dier vaak ten goede als gezelschap. Ik heb onbewust mijn best gedaan en met mijn vijf harige meiden zijn we al jaren (voordat ik wist dat er zoiets als Human Design bestond) een echt damesteam.

“Until one has loved an animal, a part of one’s soul remains unawakened“

Journalen

‘Waarom schrijf je je gedachten niet op om je hoofd leeg te maken?’ Vroeg iemand me van de week. Ik sputterde wat tegen… ‘journalen is nog niet zo mijn ding’, zei ik nog.

Vanmorgen werd ik wakker en voelde ik dat ik mijn Zielenroerselen kwijt wilde aan papier. En nu, nu ik dit opschrijf, voel ik dat alles weer samen komt en rust daalt in. Een potje lekker huilen reinigt de Ziel. Ik had het nodig. En ik ben precies waar ik moet zijn. In mijn leven, in mijn lijf, in mijn huis met mijn meisjes.

Aankomende vrijdag breng ik Sarah naar de dierenarts, ondertussen lik ik mijn wonden, maak ik mijn agenda leeg en ben ik gewoon. Ik mag angst en verdriet voelen en heen en weer gaan tussen hoop, lachen en huilen. Het mag er gewoon zijn. En Sarah en ik? Wij redden ons wel. Want ze is mijn kleine blonde engel en we leven nog lang en gelukkig. 

En dat is mijn manifestatie voor deze nieuwe maan ♥

Ben je benieuwd naar Reiki voor jouw dier? Neem eens een kijkje op deze pagina.