Wat mijn emotiecentrum mij wil vertellen

Sinds mijn persoonlijke bewustzijnsreis in dit leven ben ik me zoveel meer bewust van wat er door mijn lichaam heen beweegt. Ik heb een rijke emotionele belevingswereld. Dat is niet altijd makkelijk of fijn.

Energy in motion

Als therapeut weet ik heel goed dat je emoties maar beter de ruimte kunt geven om te doorvoelen, want anders blijft de verkramping in je lichaam aanwezig. Zie het als een bal die je continu onder water drukt: er komt een moment dat de tegenkracht te groot wordt en de bal naar boven schiet. Het wil niet meer buitengesloten worden. Meestal op een moment dat het jou niet uitkomt.
Deze metafoor gebruik ik vaak in mijn sessies samen met de uitleg dat emotie betekent energy in motion. Emoties willen bewegen en door je heen gaan.

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want emoties kunnen pijn van vroeger aanraken die we liever niet ervaren. Iets ouds, iets wat je mag aankijken als je er klaar voor bent.

Ik ben steeds zo boos

Onderhuids sluimert er in mij heel veel boosheid. Al best wel lang. Het is vermoeiend en het steekt regelmatig de kop op in verschillende gradaties van frustratie tot woede.

Woede was tot twee jaar geleden iets dat ik helemaal niet kende. Totdat de bal met boosheid omhoog schoot. Het raasde in mij, deze draak viel niet meer te temmen. Mijn grenzen waren bereikt. Ik had alleen geen idee welke grenzen dit waren. Mijn boosheid was soms ook grenzeloos. En nog mocht het er niet zijn. Ja, ik sprak het uit naar anderen, maar het laten zien of doorvoelen, dat ging mooi niet door. Deze emotie ga ik niet laten zien, wat moeten anderen daarvan niet denken?

Boosheid en alles in deze range worden gelinkt aan de lever en de galblaas. We kennen allemaal wel de spreekwoorden: je gal spuwen of iets op je lever hebben.
Met de verhoging van mijn lichaamsbewustzijn voel ik dit ook. Mijn lever, mijn zonnevlecht, mijn maag doen zeer. Ik heb iets te verteren. Maar wat?

Het is niet van mij

Al langere tijd voel ik dat deze grote hoeveelheid boosheid misschien niet van mij is, maar ergens vanuit mijn vrouwenlijn komt. Het moment is er nog niet voor geweest om dit systemisch op te stellen.

In een les van systemisch & energetisch werken met honden hebben we het over emotioneel intelligent(er) worden. Ik had de oefening in het werkboek al gezien: de 4 basisemoties opstellen.

Ik blijf dit maar uitstellen, want het is even lekker rustig in mij. Mijn Innerlijke Vuurspuwende Draak slaapt en dat bevalt me prima. Ik heb helemaal geen zin om boosheid weer te ervaren. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt.

Tegelijkertijd geeft Leergierige Gerda niet op en klopt regelmatig op mijn studiedeur. Het is tijd om het te doen Yvonne, jij gaat op de vloerankers staan.

Ik wacht, ik stel uit, ik voel dat ik treuzel…

En er is ijdele hoop: misschien is het wel gewoon weggegaan.

Mijn energetische blauwdruk

Een van mijn specialisaties is Human Design. Human Design is een tool voor zelfkennis. En voor mij specifiek van grote waarde voor zelfliefde. Iedereen heeft een uniek Human Design: een unieke energetische blauwdruk.

Ik krijg de uitnodiging om mijn eigen Human Design op te stellen. Ik keek daar enorm naar uit, invoelen op je eigen energie! Waar heb je energie te geven en waar neem je energie uit de buitenwereld in je op?

Een onderdeel van je Human Design is emoties. Nieuwsgierig ga ik daarop staan.
Ik voel al snel mijn hielen diep wegzakken in de grond en mijn tenen krommen. De representant die op mijn hart staat zegt bij deze door mij uitgesproken gewaarwording ‘je zet je schrap’. Ik hoor mezelf zeggen ‘Ik zet me helemaal niet schrap’… En ik moet lachen, want mijn lichaam geeft toch echt aan dat ik me schrap zet.

We ruilen van plek: ik ga op mijn hart staan en zij op mijn emoties. Ze zegt ‘Je wil me niet zien, je sluit me buiten’. Ik zeg ‘ik kijk toch naar je, ik zie je toch, ik praat zelfs met je nu’. Ze gaat achter me staan. Ik krijg het benauwd en voel spanning in m’n schouders en op mijn borst en zeg tegen haar dat ze daar weg moet gaan. Ik wil niet dat ze me onverwachts overvalt als ze zo achter me aansluipt.

Er ontstaat een gesprek tussen mij en mijn emoties. Een gesprek waarin mijn emoties aangeven dat ze er voor mij zijn, niet tegen mij. Dat ze rustig op een bankje wacht totdat ik langskom. Ze doet me niets en ze sluipen niet achter mij aan om mij te overvallen. Ik hoef niet bang te zijn voor hen.

Een van de systemische wetmatigheden: buitensluiting

Ik sluit mijn emoties buiten en ik neem met mijn hart het besluit om dit niet meer te doen. Ze mogen er zijn, ik wil niet meer bang zijn om me boos of verdrietig te voelen. Ik ben niet mijn emoties, ik heb ze. En door het gesprek met mijn emoties voel ik dit nu ook.

Het gebeurt soms zo snel dat je het vaak niet eens doorhebt: je drukt je emoties weg, wil het niet laten zien en/of bent er bang voor. Identificatie met je emoties is snel gebeurd. Het blijft aan je plakken, het achtervolgt je. Maar wat nou als je dit in liefde aanschouwt en voelt wat het je te vertellen heeft? Zonder oordeel, zonder verhaal er omheen? Het beweegt door je heen, het lucht op, je lichaam laat het gevecht en de spanning los.

En de boosheid? Die voel ik op dit moment niet. Het is nog steeds heerlijk rustig in mij. En ik wacht niet meer in angst op wat er misschien kan komen, ik kijk het aan op het moment als ze komen en doorvoel het. Ik eer mijn emoties, want ze zijn er voor mij om me verder te begeleiden op mijn pad in dit rijke emotionele leven ♥

Ben jij benieuwd naar jouw unieke Human Design? Neem dan hier eens een kijkje voor de mogelijkheden!

Ik schreef deze blog voor de KernKracht Academie waar ik de opleiding Systemisch & Energetisch werken met honden volg.